تکیه گاه نئوپرن

تکیه گاه نئوپرن
تمامی سازه ها به علت برخی از عوامل نظیر دما , فشار , انقباض , رانش , زلزله و تحمل بار دچار لرزش و تکان می شوند بنابراین نیازمند شیوه و تمهیداتی هستند تا در برابر این لرزشها مقاومتشان افزایش یابد . تکیه گاه نئوپرن بر پایه پلی کلروپرن و با کیفیت بالا ساخته می شود که دارای ثبات و استحکام و عمر طولانی تر نسبت به لاستیک طبیعی است . تکیه گاه نئوپرن می تواند بهترین راه حل این مشکل باشد.

خواص و اثرات

قابلیت انعطاف در یک زمان و در دو جهت مختلف

تحمل همزمان تاب در سه محور مختلف

تحمل نگهداری بارهای عمودی و افقی

موارد کاربرد

در بیشتر موارد یک سازه منحصراً متکی بر تکیه گاه بوده و تمامی فشارها را بوسیله تکیه گاه پراکنده نموده و عبور می دهد , تکیه گاه ها ابزاری کاملاً اقتصادی برای حفاظت سازه ها و جلوگیری از تعمیرات و ساخت مجدد سازه می باشند مراقبت و کنترل دائمی تکیه گاه میتواند کیفیت دائمی آن را تضمین نماید و
می توان با آزمایش ثابت کرد که حتی یک تکیه گاه ثابت می تواند در مقابل بار چند هزار کیلوگرم بر سانتیمتر مربع مقاومت کند.
تکیه گاه نئوپرن بر پایه پلی کلروپرن با کیفیت بالا ساخته می شود که دارای ثبات , استحکام و عمر طولانی تر نسبت به لاستیک طبیعی است.
ورقه های فولادی با کیفیت قابل انبساط زیاد بواسطه جوش شیمیایی در بین لایه های نئوپرن قرار دارند , چسبندگی نئوپرن به فولاد برای حرکت و وضعیت تکیه گاه در زیر بار بسیار مهم است.
تکیه گاه نئوپرن از توده های یکپارچه نئوپرن که امکان جابجایی لایه ها را نمی دهد تشکیل شده و ورق های فولادی در بین لایه های نئوپرن محصور شده اند بنابراین هیچگونه خطر زنگ زدگی و فساد تدریجی آنها را تهدید نمی کند و می بایست از محکم شدن سطوح تکیه گاه بر روی سازه دقت لازم به عمل آید
طبق آزمایش های انجام شده مقاومت نهایی تکیه گاه علیرغم ابعاد نقشه بیش از 2000 کیلوگرم بر سانتیمتر مربع تخمین زده شده , با این حال فشار مجاز محدود شده و متشابه ابعاد نقشه بنا به دلایل موجود می باشد.

جدول فشار متراکم مجاز

مشخصات فیزیکی و شیمیایی

برگشت به حالت اولیه پس از تحمل فشار : %100
مدول الاستیسیته برشی در بارهای قائم 11/82 Kg/cm2
مدول الاستیسیته فشاری 4429 Kg/cm2
مقاومت کششی 19M pa
درصد ازدیاد طول : %470
سختی SHore A 70

توضیحات

در استفاده از تکیه گاه ساده و تقویت نشده بوسیله صفحات فلزی نئوپرن می بایست 2 سانتیمتر از هر طرف محل مورد نظر بر روی سازه کوچکتر باشد.
وبنا به قوانین اجسام ساکن لازم است تکیه گاه ها تا جائیکه ممکن می باشد نسبت به باری که باید تحمل کند در ابعاد کوچکتر انتخاب شوند تا بدینوسیله طبق نظریه کارشناسان از تغییر شکل آنها در زیر بار وارده تا پائین ترین حد ممکن کاسته شود ، بنابراین پوشاندن تمامی سطح مورد نظر با تکیه گاه نئوپرن معقول نمی باشد.